We zijn er!!

Om stipt 9.45, zoals afgesproken worden wij opgehaald met de taxi en binnen het kwartier zijn wij op Schiphol (het heeft ook zo zijn voordeel om dichtbij te wonen).
Wij moeten nog inchecken want dat is bij Arkefly niet mogelijk voor vluchten naar de USA, wij hebben al wel stoelen gereserveerd, dus wij wachten geduldig af tot wij kunnen beginnen met inchecken om 10.15, het gaat uiteindelijk allemaal vrij vlot maar door een boardingtijd van ruim anderhalf uur voor vertrek blijft er weinig tijd over om relaxt even op Schiphol rond te lopen, wat normaal gesproken wel bijdraagt aan de start van het vakantiegevoel.
Een snelle traditiegetrouwe hap bij McD en een vlotte ontmoeting met mijn collega die vanuit Canada een tussenstop heeft op Schiphol en dan richting de gate waar wij wachten tot wij aan board mogen.

Ronald neemt wat in tegen zijn luchtziekte en hopelijk gaat dat helpen samen met de tip van oma voor de droge biscuits.
Tijdens de security check blijkt dat Chantal bij haar pennen en potloden ook nog een schaartje in haar handbagage heeft maar tot onze verbazing mag die gewoon mee!!!

Wij zitten prima in comfort class op de vleugel en tijdens de start wil Chantal altijd graag naast papa zitten maar als wij eenmaal in de lucht zitten kruipen de kinderen wel naast elkaar.

Het eten wordt door de kinderen beoordeeld als niet slecht voor vliegtuigeten maar ze eten alleen de kip, de soesjes en wat fruit op.

Terwijl de tijd voorbijgaat en de kids een filmpje kijken op de ipad, Wim een film kijkt en ik op de E-reader lees, wij allemaal wat weg dutten, lijkt het allemaal met Ronald goed te gaan. Helaas tot zo’n 2 uur voor het landen dan begint hij zich toch echt niet lekker te voelen en dat blijft zo tot ver na de landing.

Het schermpje met vluchtgegevens laat goed zien waar we tijdens de vlucht zijn en ook is het heel leuk om de veranderingen van de tijdzones te zien.


Wij landen ruim 1 uur eerder dan gepland en bij de douane duurt het enige tijd waardoor onze koffers al op ons staan te wachten.
Wij hadden trouwens een hele aardige douane beambte met gevoel voor humor, het kan dus wel!!

Buiten aangekomen regent het flink maar we kunnen overdekt naar Alamo lopen dus dat is prima, wij kiezen een mooie toyota camry uit en het is even passen en meten met de 3(4) koffers, maar het lukt wel. Het begint steeds harder te regenen en ook te onweren. Chantal is behoorlijk bang en zit al heel snel in de auto. Als wij ook de navigatie hebben aangezet gaan wij richting het hotel in Orlando, maar het is onderweg echt behoorlijk heftig, Chantal valt gelukkig in slaap en krijgt het ergste onweer niet mee.

Wij kunnen op de snelweg geen hand voor ogen meer zien en als vlak voor ons een auto in de slip raakt en wij niet eens kunnen zien of hij wel of niet de vangrail raakt, gaat Wim de eerste de beste afslag van de snelweg af.

Wim heeft afgelopen week in Nederland nog als verjaardagskado een slipcursus gevolgd maar het was niet de bedoeling om nu in de praktijk dit ook te gaan gebruiken!
Met zweet in de handen staan wij even verderop even stil alvorens wij de weg weer vervolgen, Ronald heeft geen last meer van zijn luchtziekte want hij was hierdoor behoorlijk “afgeleid”, het is mij wel een welkom. Ik heb in het begin dat het begon te regenen nog wel een foto gemaakt maar dit is niets vergeleken bij de buien daarna.



Het blijft behoorlijk regenen en vlakbij het hotel besluiten wij eerst snel een hapje te gaan eten (Denny’s) alvorens naar het hotel te gaan, want als wij daar eenmaal binnen zijn zullen de luiken snel dicht gaan . Wij eten vlot iets en gaan daarna naar het hotel waar wij inchecken (ziet er allemaal ok uit) en de kids hun bed inrollen en wij na wat spullen uitgepakt te hebben en dit blog klaar gezet te hebben hetzelfde doen.
Wij zijn er!!!

De wifi verbinding is slecht, dus de fotos volgen nog want het uploaden duurt te lang